کلمه "پست‌فطرت" در زبان فارسی به معنای فردی است که از نظر اخلاقی و انسانی در جایگاه پایینی قرار دارد. برای نوشتن صحیح این کلمه و استفاده درست از آن، نکات زیر را مدنظر داشته باشید:

1. نوشتن ترکیب: این واژه به صورت یک کلمه و با خط تیره نوشته می‌شود: "پست‌فطرت".

2. مفهوم: توجه داشته باشید که این واژه بار معنایی منفی دارد و معمولاً در توصیف افرادی به کار می‌رود که از نظر اخلاقی و انسانی پایین آمده‌اند.

3. آکادمی و رسم الخط: مطابق با قواعد املایی و نگارشی زبان فارسی، پسوندها و پیشوندها که با هم ترکیب شده‌اند، با استفاده از خط تیره (ـ) از هم جدا می‌شوند.

4. جایگاه در جمله: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت به کار برود و معمولاً همراه با اسم‌هایی چون "انسان"، "فرد" و غیره استفاده می‌شود. به عنوان مثال: "او فردی پست‌فطرت است."

5. توجه به نوع کاربرد: از به کار بردن این واژه در متون علمی یا ادبیاتی که نیاز به احتیاط در انتخاب واژه وجود دارد، خودداری کنید؛ زیرا این واژه می‌تواند بار توهین‌آمیزی داشته باشد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به طور مؤثر و درست از کلمه "پست‌فطرت" استفاده کنید.

1. رفتار او در آن موقعیت نشانگر پست فطرت بودنش بود که هیچ گونه احترامی به احساسات دیگران نمی‌گذاشت.
2. در داستان، شخصیت اصلی به دلیل تصمیمات پست فطرت خود، به پیامدهای خطرناکی گرفتار شد.
3. جامعه‌ای که در آن پست فطرتی رواج داشته باشد، به سرعت اخلاقیات و ارزش‌های انسانی را از دست می‌دهد.