کلمه «پنداری» در زبان فارسی به معنای «خیالی» یا «آنچه که در ذهن می‌گذرد» استفاده می‌شود. در زیر به برخی از نکات قواعدی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نگارش صحیح: کلمه «پنداری» به همین شکل و با این املا نوشته می‌شود. از نوشتن آن به صورت‌های اشتباه مانند «پنداری» یا «پندری» خودداری کنید.

2. جایگاه کلمه: «پنداری» معمولاً به عنوان صفت و در توصیف چیزی به کار می‌رود. به عنوان مثال: «این پنداری زیباست» یا «او در یک پنداری به سر می‌برد».

3. مفاهیم و معانی: ضمن استفاده از این کلمه، توجه داشته باشید که معانی مختلفی می‌تواند داشته باشد و بسته به متن، ممکن است به خیالات، تصورات و یا تفکرات اشاره داشته باشد.

4. قواعد ترکیبی: «پنداری» می‌تواند به عنوان پسوند به کلمات دیگر نیز الحاق شود. به عنوان مثال: «پندار» (به معنای تخیل یا تصور) و «پندارگون» که ترکیب‌های مختلفی ایجاد می‌کند.

5. استفاده ادبی: این کلمه معمولاً در متون ادبی و شاعرانه به کار می‌رود و می‌تواند به زیبا بودن نوشته کمک کند. لذا در آثار ادبی و شعری به‌وفور مورد استفاده قرار می‌گیرد.

استفاده درست از کلمات و رعایت نکات نگارشی، به بهبود درک مطلب و زیبایی نوشتار کمک می‌کند.

البته! در زیر چند جمله با کلمه "پنداری" آورده‌ام:

1. او پنداری داشت که همیشه می‌تواند به تنهایی مشکلاتش را حل کند.
2. وقتی به داستان‌ها گوش می‌دهم، پنداری می‌کنم که خودم در آن زمان و مکان بوده‌ام.
3. او پنداری از عشقشان داشت که هیچگاه تمام نخواهد شد.
4. در این کتاب، نویسنده به بررسی پنداری‌های اجتماعی مختلف می‌پردازد.
5. پنداری او از موفقیت تنها به تلاش و کوشش محدود نمی‌شود و عقل و تدبیر را نیز شامل می‌شود.

اگر سوال دیگری دارید یا نیاز به مثال‌های بیشتری هستید، بفرمایید!