پهناور

کلمه "پهناور" به معنای وسیع، بزرگ، و گسترده است و در متون فارسی برای توصیف مکان‌ها، فضاها یا همچنین احساسات و مفاهیم استفاده می‌شود. در ادامه برخی از قواعد نگارشی و زبانی مرتبط با این کلمه را بررسی می‌کنیم:

1. استفاده صحیح: کلمه "پهناور" به عنوان صفت می‌تواند برای توصیف اسم‌ها به کار رود. به عنوان مثال: "سرزمین پهناور" یا "دریای پهناور".

2. سیاست هم‌خوانی: توجه به این نکته که "پهناور" باید با اسم‌هایی که توصیف می‌کند از نظر جنس و عدد هم‌خوانی داشته باشد. به عنوان مثال: "زمین‌های پهناور" (جمع) و "دریاهای پهناور" (جمع).

3. جایگاه در جمله: این کلمه معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرد. به طور مثال: "آسمان پهناور"، نه "پهناور آسمان".

4. استفاده مجاز در صنایع ادبی: در شعر و نثر ادبی می‌توان به شکل‌های تخیلی و مجازی از این کلمه استفاده کرد. مثلاً توصیف به عنوان "پیام‌های عشق پهناور".

5. توجه به ترکیب‌های دیگر: "پهناور" می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود و معانی جدیدی به خود بگیرد، مانند "اندیشه پهناور" که به معانی عمیق و گسترده‌ای اشاره دارد.

با رعایت این نکات، می‌توانیم کلمه "پهناور" را به‌طور مؤثر و درست در نوشته‌های فارسی خود به کار ببریم.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "پهناور" در جمله آورده شده است:

1. دشت‌های پهناور زرد، زیبایی خاصی به فصل تابستان می‌بخشند.
2. کشور ایران با تاریخ و فرهنگ غنی خود، سرزمینی پهناور و متنوع است.
3. اقیانوس‌ها به عنوان بزرگ‌ترین و پهناورترین منابع طبیعی سیاره ما شناخته می‌شوند.
4. جنگل‌های پهناور آمازون، خانه‌ی بسیاری از گونه‌های گیاهی و جانوری نادر هستند.
5. سفر به بیابان‌های پهناور همیشه تجربه‌ای هیجان‌انگیز و متفاوت است.

اگر نیاز به جملات بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!