کلمه "پیش نماز" در زبان فارسی به معنای شخصی است که در نماز جماعت امامت می‌کند. برای نگارش و استفاده صحیح از این کلمه، می‌توان به چند نکته توجه کرد:

1. آوردن حرف "پیش": این کلمه از دو بخش "پیش" و "نماز" تشکیل شده است. "پیش" به معنای جلو یا امام و "نماز" به معنای عبادت است.

2. فارسی نوین: در نگارش کلمه "پیش نماز" با یک فاصله (فضا) از هم نوشته می‌شود.

3. استفاده صحیح: در جملات می‌توان از این کلمه به شکل‌های مختلف استفاده کرد، مثلاً:

   • "او پیش نماز جماعت است."
   • "پیش نماز باید قرآن را به خوبی بداند."

4. نقطه‌گذاری: مانند سایر کلمات، باید دقت کرد که جمله به درستی نقطه‌گذاری شود. به عنوان مثال: "پیش نماز این مسجد همیشه در ساعت مشخصی اقامه نماز می‌کند."

5. ضبط و تلفظ: در گفتار هم باید دقت شود که این کلمه به درستی تلفظ شود و به هیج شکل با عبارات یا کلمات دیگر اشتباه نشود.

با رعایت این نکات می‌توان در نوشتار و گفتار از کلمه "پیش نماز" به خوبی استفاده کرد.

1. قبل از شروع مراسم نماز، پیش نماز به جمعیت خوشامد گفت و به آنها یادآوری کرد که با توجه و آرامش نماز را اقامه کنند.
2. در روز عید قربان، پیش نماز با صدای بلند اذان گفت و مردم را به سمت محل برگزاری نماز دعوت کرد.
3. پیش نماز با بیان مسائل مهم دینی، به نمازگزاران یادآوری کرد که نماز تنها یک واجب نیست، بلکه وسیله‌ای برای نزدیکی به خداوند است.