پیکارگر

کلمه «پیکارگر» تشکیل شده از دو جزء «پیکار» و «گر» است. در زیر به قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. معنی: پیکارگر به معنای فردی است که در عرصهٔ مبارزه و پیکار فعالیت می‌کند. معمولاً در زمینه‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی به‌کار می‌رود.

2. نوشتار: این کلمه باید به‌صورت کامل و بدون فاصله نوشته شود.

3. تلفظ: تلفظ صحیح آن به صورت «پی‌کار‌گر» است و تأکید بیشتر بر روی بخش اول (پیکار) است.

4. نحوه‌ی ساخت: «پیکار» به معنای جنگ یا مبارزه است و پسوند «گر» نشان‌دهنده‌ی فردی است که فعالیتی انجام می‌دهد. این ساختار در زبان فارسی برای ایجاد اسم فاعل بسیار معمول است.

5. ترکیب‌ها و هم‌نشینی‌ها:

   • می‌توان این کلمه را در جملات مختلف به کار برد، به‌عنوان مثال:
     • «پیکارگران برای تحقق عدالت اجتماعی تلاش می‌کنند.»
6. نکات نگارشی:
   • در نوشتار رسمی، به‌کار بردن این کلمه باید با دقت و در متن‌هایی که موضوعات مرتبط با نابرابری‌ها، مبارزات اجتماعی و سیاسی مطرح است، صورت گیرد.
   • توجه به تنوع فرهنگی و اجتماعی در کاربرد این واژه مهم است.

با رعایت این نکات می‌توان به شکل مؤثری از کلمه «پیکارگر» در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

البته! در زیر چند مثال برای استفاده از کلمه "پیکارگر" در جمله آورده‌ام:

1. پیکارگران در میدان جنگ با شجاعت و دلیری از میهن خود دفاع کردند.
2. او به عنوان یک پیکارگر اجتماعی، همواره به دنبال حقوق مظلومان بوده است.
3. پیکارگران محیط زیست برای حفظ منابع طبیعی تلاش می‌کنند.
4. در تاریخ کشور، نام بسیاری از پیکارگران ملی به خاطر فداکاری‌هایشان فراموش نخواهد شد.
5. پیکارگران برای آزادی و عدالت با دولت مبارزه کردند و صدای مردم را به گوش رساندند.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!