تب لرزه

کلمه "تب لرزه" در زبان فارسی به دو بخش تقسیم می‌شود: "تب" و "لرزه". هر دو کلمه به عنوان اسم به کار می‌روند و در مجموع به وضعیتی اشاره دارند که معمولاً به‌دنبال تب به وجود می‌آید.

قواعد نگارشی و استفاده از "تب لرزه":

1. نکته املایی:

   • "تب" و "لرزه" باید با یک فاصله بینشان نوشته شوند و به‌صورت جداگانه و بدون هیچ علامتی به کار بروند: "تب لرزه".

2. قید و جملات وصفی:

   • به عنوان اسم مرکب در جملات می‌توان از "تب لرزه" استفاده کرد. مثلاً: "او به دلیل تب لرزه در بیمارستان بستری شد."

3. نحوه استفاده:

   • "تب لرزه" معمولاً در متن‌های پزشکی یا بهداشتی استفاده می‌شود و بهتر است در متون غیررسمی یا محاوره‌ای به‌ندرت به کار رود.
4. نکته‌ای در مورد علائم نگارشی:
   • اگر "تب لرزه" در وسط جمله قرار گیرد، نیازی به استفاده از علائم نگارشی خاص نیست و به شکل عادی نوشته می‌شود. مثلاً: "او دچار تب لرزه شد و حالت خوبی نداشت."

با رعایت این قواعد می‌توانید از کلمه "تب لرزه" به‌طور صحیح و مؤثر در نوشتار خود استفاده کنید.

1. پس از ابتلا به آنفلوآنزا، او دچار تب لرزه شد و نیاز به استراحت پیدا کرد.
2. پزشک به او توصیه کرد که در صورت مشاهده تب لرزه، سریعاً به بیمارستان مراجعه کند.
3. تب لرزه می‌تواند نشانه‌ی عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی باشد که باید جدی گرفته شود.