تبرئه

کلمه "تبرئه" به معنای پاک کردن یا برطرف کردن اتهام و گناه است و در زبان فارسی به کار می‌رود. در نوشتار و نگارش این کلمه، توجه به موارد زیر ضروری است:

1. نویسه‌ها: "تبرئه" با حرف "ت" شروع می‌شود و دارای حرف "ب" و "ر" و دو حرف "ئ" و "ه" در انتها است. به همین دلیل، در نوشتار دقت کنید که از حروف درست استفاده شود.

2. علامت‌گذاری: در نوشته‌های رسمی، استفاده از علائم نگارشی مناسب، مانند ویرگول یا نقطه، پس از این کلمه و در جملات مرتبط، ضروری است.

3. تطابق با قواعد دستوری: این کلمه معمولاً به عنوان یک فعل به کار می‌رود (فعل تبرئه کردن) و در جملات باید با فاعل و مفعول مناسب خود هماهنگ شود. مثلاً: "او توانست خود را تبرئه کند."

4. توجه به شکل‌های مختلف: در متن‌های مختلف ممکن است به شکل‌های مختلف این کلمه استفاده شود، مثل "تبرئه کردن" (فعل)، "تبرئه‌شده" (صفت) و "تبرئه‌نامه" (اسم).

5. نکات نگارشی: در نوشتار رسمی و ادبی بهتر است از کلمات مرتبط و معانی دقیق استفاده شود تا مفهوم به خوبی منتقل شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "تبرئه" به درستی در متون خود استفاده کنید.

1. قاضی در پایان دادگاه تصمیم به تبرئه متهم گرفت و او را از همه اتهامات آزاد کرد.
2. وکیل با ارائه مدارک و شواهد قوی، توانست موکل خود را از اتهام قتل تبرئه کند.
3. پس از بررسی‌های دقیق، کمیته تحقیق به این نتیجه رسید که شایعات علیه او بی اساس بوده و باید او را تبرئه کرد.