تحت الفظی

کلمه «تحت‌اللفظی» در زبان فارسی به معنای «به‌طور تحت‌اللفظی و بدون تغییر» است و معمولاً در متون و بحث‌های مرتبط با ترجمه و تفهیم معانی استفاده می‌شود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتن همراه با خط تیره: «تحت‌اللفظی» باید به صورت متصل و با خط تیره نوشته شود. این نشان‌دهنده این است که دو قسمت «تحت» و «لفظ» به طور ترکیبی و به عنوان یک واژه واحد استفاده می‌شوند.

2. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً در متون علمی، ادبی و زبان‌شناسی استفاده می‌شود. مثلا: «ترجمه تحت‌اللفظی ممکن است مفهوم واقعی متن را منتقل نکند.»

3. فعل و قید: واژه «تحت‌اللفظی» معمولاً به عنوان قید یا صفت در جملات به کار می‌رود. برای مثال: «این ترجمه تحت‌اللفظی است.»

4. با حروف بزرگ و کوچک: در میانه‌ی جملات، کلمه «تحت‌اللفظی» به صورت حروف کوچک نوشته می‌شود، مگر اینکه در ابتدای جمله قرار گیرد.

با رعایت این نکات می‌توانید از این کلمه به درستی و به شکل صحیح استفاده کنید.

1. در کنفرانس علمی، استاد بیانیه خود را به‌صورت تحت الفظی خواند تا هیچ‌گونه تعبیری از آن دچار ابهام نشود.
2. ترجمه تحت الفظی متون ادبی ممکن است باعث از دست رفتن زیبایی‌ها و لطافت‌های زبان اصلی شود.
3. هنگام نوشتن مقاله، او از نقل قول‌های تحت الفظی استفاده کرد تا استدلال‌های خود را مستند کند.