کلمه "تدبیر" در زبان فارسی به معنای اندیشیدن، برنامه‌ریزی و مدیریت یک موضوع یا وضعیت است. برای استفاده صحیح از این کلمه و رعایت قواعد نگارشی، نکات زیر را مدنظر قرار دهید:

1. صفت و فعل: "تدبیر" می‌تواند به عنوان یک اسم (مانند "تدبیر مدیر") و نیز به عنوان فعل (مانند "مدیر باید تدبیر کند") استفاده شود.

2. نحو و ترتیب جملات: این کلمه معمولاً در جملات به عنوان اسم یا بخشی از فعل به کار می‌رود. مثلاً:

   • "ما به تدبیر مناسب در این شرایط احتیاج داریم."
   • "تدبیر او در حل مشکلات شگفت‌انگیز بود."

3. استفاده از هم‌خانواده‌ها: کلمات مرتبط مانند "تدبیر کردن" (به معنای مدیریت یا برنامه‌ریزی) و "تدبیر شخصی" می‌توانند در جملات شما تنوع ایجاد کنند. مثال:

   • "او به خوبی می‌تواند تدبیر کند."
   • "تدبیر شخصی او در این بحران قابل ستایش بود."

4. اهتمام به معنی: در استفاده از "تدبیر"، توجه به بستر معنایی مهم است. "تدبیر" معمولاً به معنی مثبت و هوشمندانه استفاده می‌شود؛ بنابراین، در جملات باید دقت شود تا پیام منفی منتقل نگردد.

5. توافق با فعل: در جملات، فعل‌ها باید با "تدبیر" به لحاظ زمان و شخص هماهنگ باشند. مثلاً:
   • "او تدبیر می‌کند." (حال)
   • "او تدبیر کرده بود." (گذشته)

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "تدبیر" به شکل موثری در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "تدبیر" در جملات آورده شده است:

1. مدیر جدید شرکت برای حل مشکلات مالی، با تدبیر و برنامه‌ریزی دقیق اقدام کرد.
2. او با تدبیر خاصی توانست این بحران را مدیریت کند و از بروز مشکلات بیشتر جلوگیری نماید.
3. در زندگی، داشتن تدبیر و حکمت می‌تواند باعث موفقیت‌های بزرگ شود.
4. تدبیر در انتخاب دوستان می‌تواند به آرامش و رشد شخصی کمک کند.
5. این معلم با تدبیر و خلاقیت خاصی، درس را برای دانش‌آموزان جذاب‌تر کرد.

امیدوارم این جملات مفید باشند!