کلمه "ترحم" در زبان فارسی به معنای رحم کردن، دلسوزی کردن یا شفقت ورزیدن به کار می‌رود. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی و دستوری مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. استفاده صحیح: "ترحم" به‌عنوان یک فعل، معمولاً در جملاتی استفاده می‌شود که نیاز به ابراز احساسات شفقت‌آمیز یا دلسوزی دارند. به عنوان مثال: "او به خاطر وضعیت او ترحم کرد."

2. قید "بر": معمولاً وقتی از "ترحم" به‌عنوان فعل استفاده می‌کنید، باید با حرف جر "بر" بیاید. مثلاً: "بر او ترحم کن."

3. فعل‌های هم‌خانواده: از خانواده‌های کلمه "ترحم" می‌توان به "رحمت"، "رحمان" و غیره اشاره کرد. این واژه‌ها نیز معناهای مرتبطی دارند و در جملات مختلف به کار می‌روند.

4. نکات نگارشی: در متون رسمی و ادبی، باید توجه داشت که استفاده از "ترحم" در جاهای مناسب و با محتواهای سنجیده و مناسب انجام شود.

5. ساختار جملات: از "ترحم" می‌توان در جملات شرطی، خبری و سوالی استفاده کرد، و باید به ساختار دستوری آن توجه کرد.

6. نکات معنایی: میان "ترحم" و "رحمت" تفاوت‌های معنایی وجود دارد. "ترحم" بیشتر به معنای دلسوزی و توجه به درد و رنج دیگران به کار می‌رود.

استفاده از کلمه "ترحم" در نوشتار و گفتار می‌تواند به بیان عواطف و احساسات انسانی کمک کند.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "ترحم" در جمله آورده شده است:

1. او به خاطر وضعیت بد مالی خانواده‌اش به آنها ترحم کرد و به آن‌ها کمک مالی ارائه داد.
2. بعضی از افراد به حیوانات بی‌سرپرست ترحم کرده و آن‌ها را به خانه خود می‌برند.
3. ترحم به دیگران، نشانه‌ای از انسانیت و محبت درون ماست.
4. در روزهای سخت، ترحم و همدلی می‌تواند به ما قوت قلب بدهد.
5. او هرگز از ترحم دیگران استقبال نکرد و همیشه سعی کرد مستقل باشد.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید یا سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!