تشکیک

کلمه «تشکیک» به معنای وجود شک و تردید در یک موضوع یا مسئله است و در زبان فارسی در زمینه‌های مختلفی از جمله فلسفه، منطق و زبان‌شناسی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در نگارش این کلمه و کاربرد آن، نکات زیر اهمیت دارند:

1. قسمت‌های کلمه: «تشکیک» از دو بخش «تش» و «کیک» تشکیل شده است. در اینجا «تش» به معنای ایجاد و «کیک» به معنای حالت یا کیفیت است.

2. نوشتن درست: این کلمه باید به صورت صحیح و با رعایت املای درست نوشته شود. املای صحیح آن «تشکیک» است.

3. صنف‌های گرامری: «تشکیک» به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌تواند به همراه صفت‌ها یا قیدها به ترکیب‌های بیشتری تبدیل شود.

4. کاربرد در جملات: این کلمه می‌تواند به عنوان اسم موصول یا در ترکیبات دیگر به کار رود. به عنوان مثال:

   • «در این بحث، تشکیک در مسایل اخلاقی ضروری است.»
   • «تشکیک در ادعای او موجب ایجاد تردید در دیگران شد.»

5. مفهوم در متن: استفاده درست از این کلمه در متن‌های فلسفی یا ادبیات نیاز به درک عمیق‌تری از مفهوم آن دارد. باید به بافت کلام دقت کرد تا به درستی معنا conveys شود.

6. نکات نگارشی: در نوشتن تشکیک بهتر است به سایر علائم نگارشی، مانند ویرگول‌ها و نقطه‌گذاری توجه شود تا جمله‌ها واضح و رسا باشند.

با رعایت این نکات، می‌توانید به کاربری مؤثر و مناسب از کلمه «تشکیک» در متن‌های مختلف بپردازید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "تشکیک" در جمله آورده شده است:

1. با وجود شواهد فراوان، مریم همچنان در مورد صحت اطلاعات تشکیک داشت.
2. تشکیک وی در مورد نتایج آزمایشات، باعث شد تا تیم تحقیقات دوباره بررسی کنند.
3. در بحث‌های علمی، معمولاً تشکیک عنصر مهمی است که به پیشرفت دانش کمک می‌کند.
4. او بدون هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای به نظرات دیگران تشکیک می‌کرد.
5. تشکیک در اصول اولیه می‌تواند به پیدا کردن راه‌حل‌های بهتر منجر شود.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید یا سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!