تن بها

کلمه «تن بها» در زبان فارسی به معنای عوض یا قیمت بدن (یا به طور کلی، قیمت یک چیز) استفاده می‌شود. در اینجا چند نکته نگارشی و دستوری درباره «تن بها» آورده شده است:

1. حروف جدا: «تن» و «بها» دو واژه مجزا هستند و باید به صورت جدا از هم نوشته شوند.

2. نقطه‌گذاری: در صورت استفاده از «تن بها» در جمله، معمولاً هیچ نقطه‌گذاری خاصی نیاز نیست، مگر اینکه در یک جمله یا عبارت طولانی به عنوان بخشی از آن استفاده شود.

3. تطابق صرفی: همانند دیگر کلمات، «تن بها» باید با شرایط دستوری هماهنگ شود. برای مثال:

   • «تن بها بالا است.»
   • «تن بها پایین آمده است.»
4. استفاده معنادار: این اصطلاح معمولاً در متون اقتصادی و تجاری به کار می‌رود و باید با مفهوم درست به کار رود.

اگر سوال خاصی درباره استفاده از این کلمه در متن یا جمله دارید، خوشحال می‌شوم به آن پاسخ دهم!

1. پس از چند سال تلاش بی‌وقفه، او به تن بها کار خود دست یافت و موفقیت‌های زیادی را کسب کرد.
2. در بازار امروز، تن بها محصولات با کیفیت متفاوت است و مشتریان باید به دقت انتخاب کنند.
3. او همیشه معتقد بود که برای رسیدن به هدف‌های بزرگ، باید آماده پرداخت تن بها و فداکاری باشد.