آدمیت

کلمه "آدمیت" یکی از واژه‌های فارسی است که به معنای ویژگی‌ها و خصایل انسانی و یا انسان بودن به کار می‌رود. این واژه از ریشه "آدم" و به کمک پسوند "-یت" ساخته شده است. در ادامه، به چند نکته درباره قواعد فارسی و نگارشی این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحو و صرف: "آدمیت" به عنوان اسم استفاده می‌شود و به ویژگی‌ها یا خصوصیات انسانی اشاره دارد. این کلمه به عنوان یک اسم انتزاعی می‌تواند در جملات مختلف به کار رود.

2. ساخت واژه: این واژه از ریشه "آدم" که به معنی انسان است، با پسوند "-یت" که برای ساخت اسم‌های انتزاعی کاربرد دارد، ساخته شده است. این پسوند به اسم حالت یا صفت خاصی نسبت می‌دهد.

3. نشانه‌های جمع و مفرد: "آدمیت" به صورت مفرد به کار می‌رود و به خصوصیات فردی اشاره دارد، اما برای بیان جمع می‌توان از عبارات و جملاتی که از واژه‌های دیگر استفاده می‌کنند، بهره برد.

4. نکات نگارشی: در نوشتار رسمی و ادبی، بهتر است کلمه "آدمیت" به طور صحیح و بدون هیچ تغییر یا الحاق اضافه‌شده‌ای نوشته شود. همچنین در متن‌هایی که به موضوع فلسفی یا اجتماعی می‌پردازند، کاربرد این واژه ممکن است بیشتر باشد.

5. جایگاه در جمله: "آدمیت" می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا complemento در جملات مختلف استفاده شود. به عنوان مثال: "آدمیت در انسان‌ها بسیار ارزشمند است."

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "آدمیت" به درستی و به شکل مناسبی استفاده کنید.

البته! در اینجا چند جمله با کلمه "آدمیت" برای شما آورده‌ام:

1. آدمیت انسان‌ها در رفتار و تعاملات آن‌ها با یکدیگر تجلی می‌یابد.
2. او با نشان دادن مهربانی و همدلی، به ما یادآوری کرد که آدمیت یعنی چه.
3. برای حفظ آدمیت در جامعه‌ی ما، باید به یکدیگر احترام بگذاریم.
4. در هر شرایطی باید به اصول آدمیت پایبند باشیم و به دیگران کمک کنیم.
5. آدمیت واقعی نه تنها در کلمات، بلکه در اعمال ما نیز باید نمایان شود.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!