صدادار

کلمه "صدادار" به معنای چیزی که دارای صدا است، در متون مختلف به کار می‌رود. برای نوشتن این کلمه و استفاده از آن در جملات فارسی، نکات زیر را در نظر بگیرید:

1. جدا کردن اجزای کلمه:

   • کلمه "صدادار" به دو جزء "صدا" و "دار" تقسیم می‌شود. "صدا" به معنای صوت و "دار" به معنای داشتن است.

2. تلفظ صحیح:

   • در تلفظ این کلمه تأکید بر مقطع "دا" است.

3. استفاده در جملات:

   • "این ساز صدادار است."
   • "برخی از حیوانات صداداری خاصی دارند."

4. آرایش نگارشی:

   • در متن‌های نگارشی، کلمه "صدادار" باید به صورت کامل و بدون اشتباهات املایی نوشته شود.
   • استفاده از آن در جملات باید با توجه به قواعد دستوری زبان فارسی باشد.
5. ترکیب‌ها و معانی دیگر:
   • "صدادار" ممکن است در ترکیب با کلمات دیگر نیز به کار برود، مثل "موسیقی صدادار" یا "حیوانات صدادار".

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "صدادار" در نوشته‌های خود استفاده کنید.

1. در اتاق نشیمن، تلویزیون صدادار بود و تمام خانواده به تماشای فیلم می‌نشستند.
2. صدای صدادار پرندگان صبحگاهی، بیدارکننده‌ای دلنشین برای من بود.
3. در کلاس موسیقی، معلم از ما خواست تا نت‌های صدادار را به درستی اجرا کنیم.