کلمه "ضدیت" در زبان فارسی به معنای مخالفت یا تضاد است. در استفاده از این کلمه و نگارش آن، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. نقطه‌گذاری: کلمه "ضدیت" معمولاً در جملات به‌صورت عادی نوشته می‌شود و نیازی به علامت‌گذاری خاصی ندارد، مگر اینکه در انتهای جمله باشد و به عبارت قبلی وابسته باشد.

2. استفاده از پیشوندها و پسوندها: می‌توان برای بیان مفهوم بیشتر، از پیشوندها یا پسوندهای دیگر استفاده کرد. مثلاً "ضدیت فرهنگی" یا "ضدیت اجتماعی" به وضوح نوع خاصی از ضدیت را نشان می‌دهد.

3. جایگاه کلمه: این کلمه معمولاً به عنوان اسم در جملات به‌کار می‌رود و می‌تواند به‌عنوان موضوع یا مفعول قرار گیرد.

4. تطابق با فعل: اگر در جملات مختلف استفاده می‌شود، باید توجه کرد که فعل و اسم در جمله از نظر تعداد و جنس (مؤنث و مذکر) با هم تطابق داشته باشند. برای مثال: "این ضدیت به‌وجود آمده است" یا "ما علیه این ضدیت مبارزه می‌کنیم".

5. علاقه‌مندی به معانی مختلف: در متن‌های مختلف با توجه به زمینه، ممکن است کلمه "ضدیت" معانی و کاربردهای متفاوتی داشته باشد. بنابراین خوب است به سیاق جمله توجه شود.

با رعایت این نکات می‌توانید به شکل درست و موثری از کلمه "ضدیت" استفاده کنید.

1. ضدیت میان دو گروه مختلف همیشه باعث بی‌اعتمادی و تنش‌های اجتماعی می‌شود.
2. او به خاطر نظراتش با برخی از دوستانش ضدیت پیدا کرده و این موضوع موجب بروز اختلافات شد.
3. در هر جامعه‌ای، ضدیت با نظریات و ایده‌های نو می‌تواند مانع پیشرفت و توسعه گردد.