طبیب

در زبان فارسی، کلمه "طبیب" به معنای پزشک یا درمانگر است. برای نگارش و استفاده صحیح از این کلمه، رعایت چند نکته قواعدی و نگارشی ضروری است:

1. تایپ صحیح: کلمه "طبیب" باید به صورت درست و با حروف فارسی نوشته شود.

2. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه به صورت "طَبِیب" است که بر روی حرف "ب" تاکید می‌شود.

3. جنس و شمار:

   • "طبیب" به معنای پزشک مرد استعمال می‌شود. اگر بخواهید به پزشک زن اشاره کنید، می‌توانید از "پزشک" یا "طبیبه" استفاده کنید، هرچند "طبیب" به‌طور عمومی برای هر دو جنس استفاده می‌شود.
   • جمع کلمه "طبیب" به صورت "اطبای" یا "طبیبان" است.

4. استفاده در جملات:

   • درست استفاده کنید: "طبیب به معاینه بیمار پرداخت."
   • می‌توانید از این کلمه در عبارات و جملات مختلفی استفاده کنید: "طبیب خوب همیشه به بیماران خود توجه می‌کند."
5. نوشتن با توجه به سیاق و بافت جمله:
   • بسته به بافت جمله ممکن است لازم باشد صفت یا قیدهایی به "طبیب" اضافه کنید: "طبیب حاذق" یا "طبیب جوان".

این نکات به شما کمک می‌کند تا از کلمه "طبیب" به‌صورت صحیح و مؤثر در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. طبیب مهربان با دقت به مشکلات بیماران گوش می‌دهد و بهترین درمان‌ها را پیشنهاد می‌کند.
2. در دوران کرونا، بسیاری از طبیبان شبانه‌روز برای نجات جان بیماران تلاش کردند.
3. طبیب به ما یادآوری کرد که حفظ سلامتی از پیشگیری بهتر است و باید به تغذیه‌مان توجه کنیم.