کلمه "طنین‌دار" یک واژه مرکب در زبان فارسی است که از دو بخش "طنین" و "دار" تشکیل شده است. در زیر به برخی از نکات نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. نحوه نوشتن: "طین‌دار" باید به صورت جدا نوشته شود و از یک خط تیره‌ استفاده نمی‌شود. همچنین، استفاده از الف در ابتدای آن صحیح است.

2. معنی: "طنین‌دار" به معنای "دارای طنین"، "صدادار" یا "موزون" است و معمولاً به‌کار می‌رود تا به کیفیت صدای زیبا و مناسب اشاره کند.

3. قواعد صرف و نحو: این کلمه معمولاً به عنوان صفت استفاده می‌شود و می‌تواند با اسم‌های مختلفی همراه شود. مثلاً: "صدای طنین‌دار"، "موسیقی طنین‌دار".

4. سازگاری با سایر اجزاء جمله: همانند دیگر صفت‌ها، "طنین‌دار" می‌تواند به صورت توافقی با اسم در جنس و تعداد استفاده شود.

5. انطباق در جملات: وقتی از "طنین‌دار" در جملات استفاده می‌کنید، باید به تطابق آن با اسم‌ها در جمله دقت کنید. مثلا: "این آواز طنین‌دار است" می‌تواند به درستی به "این آواز طنین‌دار و زیبا است" گسترش یابد.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "طنین‌دار" به صورت درست و مؤثر در نوشته‌ها و مکالمات استفاده کرد.