غربیل

کلمه "غربیل" در زبان فارسی به معنای نوعی الک یا وسیله‌ای برای جداسازی دانه‌ها از یکدیگر است. در مورد قواعد نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. نحوه نوشتن: کلمه "غربیل" به شکل درست و بدون تغییر در حالت نوشتار باید نوشته شود. از نوشتن این کلمه با حروف غیرمعیاری یا اشتباه خودداری کنید.

2. سرفصل‌های زبانی:

   • مفرد و جمع: کلمه "غربیل" به صورت مفرد است. جمع آن "غربیل‌ها" است.
   • صرف و نحو: این کلمه می‌تواند در ساختارهای مختلف جمله به کار رود. به عنوان مثال:
     • "من یک غربیل خریدم."
     • "غربیل‌ها برای جداسازی دانه‌ها استفاده می‌شوند."

3. نقش کلمه در جمله: "غربیل" می‌تواند به عنوان اسم فاعل، مفعول یا مبتدا در جمله‌ها به کار رود.

4. نکات نگارشی:

   • در نوشتن جملات، توجه به جمله‌بندی و استفاده صحیح از علامت‌های نگارشی (مانند ویرگول، نقطه و ...) اهمیت دارد.
   • اگر "غربیل" در وسط جمله بیاید، باید به قواعد جملات پیچیده و جملات مرکب توجه کرد.
5. نوشتار صحیح: اطمینان حاصل کنید که کلمه "غربیل" در قید و قاعده‌های نوشتاری به درستی و در جای صحیح خود قرار گیرد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "غربیل" به درستی در نگارش‌های خود استفاده کنید.

1. کشاورزان با استفاده از غربیل، دانه‌های حاصل را از کاه و گو قریب می‌کنند.
2. در گذشته، برای جدا کردن دانه‌ها از کاه، از غربیل‌های چوبی و دستی استفاده می‌شد.
3. صدای غربیل در میان زمین‌های زراعی، نشانه‌ای از فعالیت و تلاش کشاورزان برای برداشت محصول بود.