فراموشی

کلمه "فراموشی" به معنای عدم یادآوری یا فراموش کردن چیزی است و به عنوان یک اسم در جملات کاربرد دارد. برای نگارش این کلمه در متن‌های فارسی، باید به برخی نکات و قواعد توجه داشت:

1. زبان رسمی و غیررسمی: در نوشتار رسمی، از کلمه "فراموشی" استفاده کنید، در حالی که در گفتار غیررسمی ممکن است از اصطلاحات دیگری نیز استفاده شود.

2. نحو: در جملات، "فراموشی" می‌تواند به عنوان مفعول یا مبتدا قرار گیرد.

   • مثال:
     • او فراموشی خود را عامل مشکلاتش می‌داند.
     • فراموشی در یادگیری می‌تواند بر عملکرد تحصیلی تأثیر بگذارد.

3. همنشینی: این کلمه با صفت‌ها و قیدها می‌تواند همراه شود.

   • مثال: "فراموشی موقت"، "فراموشی دائمی"، "ناخواسته فراموشی".

4. نکات نگارشی:

   • همیشه از نوشتن کلمات با حروف کوچک در متن‌های فارسی استفاده کنید، مگر در موارد خاص مثل شروع جمله یا اسم خاص.
   • فراموش نکنید که در استفاده از این کلمه، باید به ساختار جمله توجه کنید که معنا به درستی منتقل شود.
5. ترکیبات: "فراموشی" می‌تواند با کلمات دیگر ترکیب شود تا معانی جدیدی ایجاد کند.
   • مثال: "فراموشی تاریخی"، "فراموشی عاطفی".

این نکات می‌توانند به نگارش صحیح و مؤثر کلمه "فراموشی" و استفاده درست از آن در متن‌های مختلف کمک کنند.

1. بعد از یک روز طولانی کار، احساس فراموشی به سراغم آمد و نتوانستم نام دوستانم را به یاد بیاورم.
2. فراموشی می‌تواند نتیجه استرس و فشارهای روزمره باشد که بر ذهن انسان تأثیر می‌گذارد.
3. او همیشه با یادداشت‌برداری از کارهایش به مقابله با فراموشی می‌پرداخت و هیچ کاری را از دست نمی‌داد.