کلمه "فقط" در زبان فارسی به معنای "تنها" یا "صرفاً" است و در جملات مختلف کاربردهای فراوانی دارد. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با کلمه "فقط" اشاره می‌کنم:

1. نقش دستوری: "فقط" معمولاً به عنوان قید و برای محدود کردن معنی یک جمله به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • او فقط یک کتاب خوانده است.

2. جایگاه "فقط" در جمله: معمولاً "فقط" در نزدیک‌ترین جایگاه به واژه‌ای که محدوده آن را مشخص می‌کند قرار می‌گیرد. به عنوان مثال:

   • من فقط قهوه می‌نوشم. (به قهوه اشاره دارد)
   • فقط او می‌تواند این کار را انجام دهد. (به او اشاره دارد)

3. استفاده در جملات منفی: در جملات منفی نیز می‌توان از "فقط" استفاده کرد، اما باید دقت شود که معنی جمله به درستی منتقل شود:

   • او فقط نمی‌خواهد بیاید. (به این معنی که او هیچ چیز دیگری هم نمی‌خواهد)

4. نگارش و جدا یا چسبیده: "فقط" یک کلمه مستقل است و باید به صورت جدا نوشته شود. این نکته مهم است که آن را با کلمات دیگر نپیوندیم.

5. جلوگیری از تکرار: در مواردی می‌توان از "فقط" برای جلوگیری از تکرار استفاده کرد:

   • به جای اینکه بگوییم "فقط او و فقط او"، می‌توانیم بگوییم "فقط او".
6. فواید و مضرات استفاده: استفاده از "فقط" می‌تواند به شفاف‌سازی معنا کمک کند، اما در برخی مواقع ممکن است باعث شود جمله محدود و ساده به نظر برسد. بنابراین باید در محل مناسب و با احتیاط از آن استفاده کرد.

با رعایت این نکات، می‌توان استفاده مؤثری از کلمه "فقط" در نوشتار و گفتار داشت.

1. من فقط یک کتاب خوب می‌خواهم تا در تعطیلات بخوانم.
2. او فقط یک ساعت دیرتر به مهمانی رسید، اما همه او را بسیار خوش‌آمد گفتند.
3. ما فقط یک بار در سال به این مکان سفر می‌کنیم.