فناناپذیر

کلمه "فناناپذیر" به معنی چیزی است که فناپذیر نیست، یا به عبارتی نمی‌تواند دچار زوال و نابودی شود. در مورد نگارش و استفاده این واژه، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. تلفظ: این کلمه به صورت "fa-nā-na-pezir" تلفظ می‌شود و هر بخش آن باید به درستی بیان شود.

2. نحوه نوشتار: کلمه "فناناپذیر" به صورت درست و بدون هیچ حذف یا اضافه‌ای نوشته می‌شود. حتماً به وجود حرف "ن" قبل از "ا" دقت کنید.

3. قافیه و وزن: در شعر و ادبیات فارسی، این کلمه می‌تواند در مصراع‌ها و بیت‌ها به کار رود. به این صورت که باید به قافیه و وزن شعر توجه کنید.

4. استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت در جملات استفاده شود. به عنوان مثال:

   • "روح انسان فناناپذیر است."
   • "عشق واقعی فناناپذیر می‌باشد."
5. نکات نگارشی: در نگارش متون، به تفاوت بین "فناناپذیر" و "فناپذیر" توجه کنید. "فناناپذیر" به معنای ناپذیر بودن فنا است، در حالی که "فناپذیر" به معنای پذیرش فنا می‌باشد.

با رعایت این نکات، می‌توانید در نوشتار خود از کلمه "فناناپذیر" به درستی استفاده کنید.

1. عشق واقعی یک احساس فناناپذیر است که در دل انسان‌ها جاودانه باقی می‌ماند.
2. دانش و علم، منابع فناناپذیری‌اند که هر نسل از آن بهره‌مند می‌شود و به نسل‌های بعدی منتقل می‌کند.
3. هنر قابلیت خلق آثار فناناپذیری را دارد که در گذر زمان همچنان تاثیرگذار باقی بمانند.