قابل حمل

در زبان فارسی، عبارت "قابل حمل" به عنوان یک صفات مرکب به کار می‌رود و به معنای آن است که چیزی امکان جابجایی یا انتقال را دارد. در نگارش این عبارت، توجه به موارد زیر می‌تواند کمک‌کننده باشد:

1. فصلت در نوشتار: برای استفاده صحیح از "قابل حمل"، در نهایت دقت کنید که واژه "قابل" و "حمل" به هم چسبیده نوشته نشوند. این دو واژه باید به‌صورت جداگانه و با فاصله نوشته شوند.

2. همگونی با دیگر واژه‌ها: اگر "قابل حمل" به عنوان صفت برای اسم‌های مختلف به کار می‌رود، باید به نوع اسم و مذکر یا مؤنث بودن آن توجه کنید. به عنوان مثال:

   • "کامپیوتر قابل حمل"
   • "کیف قابل حمل"

3. توجه به معانی و دقت در کاربرد: این عبارت معمولاً برای توصیف اشیائی به کار می‌رود که به راحتی قابل جابجایی هستند، مانند تجهیزات الکترونیکی (لپ‌تاپ، تبلت و غیره) و نباید در مواردی که این نکته صادق نیست، استفاده شود.

4. نکات نگارشی: در نگارش رسمی، بهتر است از نثر ساده و واضح استفاده شود و از جملات پیچیده و ساختارهای غیرضروری پرهیز شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌درستی از عبارت "قابل حمل" در نگارش فارسی استفاده کنید.