قدرشناس

کلمه "قدرشناس" به معنای کسی است که ارزش و مقام دیگران را درک می‌کند و به آن احترام می‌گذارد. در زبان فارسی، استفاده از این واژه و نگارش آن، نیازمند رعایت چند نکته است:

1. نوشتار صحیح: کلمه "قدرشناس" به صورت یکپارچه نوشته می‌شود و نباید آن را جدا جدا نوشت. بنابراین نوشتن "قدر شناس" نادرست است.

2. نگارش با حرف بزرگ: اگر "قدرشناس" در ابتدای جمله قرار گیرد یا به عنوان عنوان خصوصاً در نامه‌ها یا مقالات استفاده شود، معمولاً با حرف بزرگ "ق" آغاز می‌شود.

3. قید و صفت: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت به کار رود و توصیف شخصی باشد که قدردانی و احترام به دیگران را نشان می‌دهد. به همین دلیل می‌توان گفت: "او فرد قدرشناسی است."

4. کاربرد در جملات: در جملات می‌توان از این واژه به شکل‌های متنوعی استفاده کرد. برای مثال:

   • "ما نیاز به افرادی قدرشناس در جامعه داریم."
   • "او همیشه قدرشناس زحمات دیگران است."
5. جمع: برای جمع بستن این کلمه می‌توان از "قدرشناسان" استفاده کرد.

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی از واژه "قدرشناس" در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. من همیشه قدرشناس زحمات پدر و مادر خود هستم که برای موفقیتم تلاش کرده‌اند.
2. در زندگی، باید یاد بگیریم چگونه قدرشناس نعمت‌هایی باشیم که داریم و هر روز به آنها توجه کنیم.
3. او به خاطر دوستان وفادارش بسیار قدرشناس است و همیشه سعی می‌کند محبت خود را به آنها نشان دهد.