کرشمه

کلمه "کرشمه" در زبان فارسی به معنای ناز و اداهای دلربانه به کار می‌رود. برای نگارش صحیح این کلمه و استفاده درست از آن، باید نکات زیر را مدنظر قرار داد:

1. نوشتن صحیح: کلمه "کرشمه" با حرف «ک» آغاز می‌شود و به شکل «کرشمه» نوشته می‌شود.

2. جایگاه در جمله: "کرشمه" معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا متمم در جمله‌ها قرار گیرد. به عنوان مثال:

   • کرشمه‌های او همه را جذب می‌کند.
   • او با کرشمه‌هایش دل‌ها را می‌رباید.

3. قافیه و شاعرانگی: از آنجا که "کرشمه" یک واژه زیبا و شاعرانه است، معمولاً در اشعار و نثرهای ادبی استفاده می‌شود. از این کلمه می‌توان در شعر به‌خصوص در مواقعی که سخن از زیبایی و دلربایی است، استفاده کرد.

4. لحن و احساس: در نوشتن نثر یا شعر، سعی کنید از این کلمه در جاهایی استفاده کنید که لحن عاشقانه یا دلربا مدنظر است.

5. توجه به سیاق: به طور کلی، وقتی از "کرشمه" استفاده می‌شود، به نوعی ویژگی‌های ظاهری و رفتاری اشاره می‌شود که به جذابیت فرد اشاره دارند. بنابراین توجه به سیاق و زمینه‌ای که این کلمه در آن به کار می‌رود مهم است.

با رعایت این نکات، می‌توانید به شکل مؤثری از واژه "کرشمه" در نوشته‌های خود استفاده کنید.

1. نگاه او با کرشمه‌ای دل‌ربا هر کس را مجذوب خود می‌کرد.
2. در میان شب‌های پرستاره، صدای سوت باد به گوش می‌رسید و کرشمه‌های طبیعت را به تصویر می‌کشید.
3. او با یک کرشمه‌ی ملایم، همه را به رقص دعوت کرد و فضایی شاداب و زنده خلق کرد.