کمرو

کلمه "کمرو" در زبان فارسی به معنای فردی است که خجالتی، کم حرف و یا در جمع‌های اجتماعی احساس راحتی نمی‌کند. در نگارش این کلمه و موارد مربوط به آن، چند نکته مهم وجود دارد:

1. استفاده صحیح از کلمه: "کمرو" به عنوان یک صفت به کار می‌رود و می‌توان آن را به صورت تنها یا همراه با اسمی دیگر استفاده کرد. برای مثال:

   • او فردی کمرو است.
   • دختر کمرویی در کلاس وجود دارد.

2. نقاط گذاری: اگر "کمرو" در جملات استفاده می‌شود، رعایت قواعد نقطه‌گذاری در نوشتار مهم است. به عنوان مثال:

   • او در موقع صحبت کردن، کمرو به نظر می‌رسد.

3. نحو و ساختار جملات: در جمله‌سازی با کلمه "کمرو"، باید به ساختار دستوری توجه شود. برای مثال:

   • او به دلیل ویژگی‌هایش، همیشه کمرو بود.

4. معانی و هم‌خانواده‌ها: در صورت نیاز به توضیح بیشتر، می‌توان به هم‌خانواده‌های این کلمه نظیر "کمرویی" (به عنوان اسم) و یا "کمرو بودن" اشاره کرد.

5. استفاده از افعال مناسب: برای برقراری ارتباط صحیح با این کلمه، می‌توان از افعالی مانند "بودن"، "خجالت کشیدن" و "احساس کردن" استفاده کرد. به عنوان مثال:
   • او همیشه خجالت می‌کشید و کمرو بود.

این نکات می‌تواند در نوشتار و گفتار شما به بهبود فهم و استفاده از کلمه "کمرو" کمک کند.

1. او به خاطر شخصیت کمرویش همیشه سعی می‌کند از توجه دیگران دور بماند.
2. رفتار کمرو و خجالتی او باعث می‌شود که برخی افراد نتوانند او را به خوبی بشناسند.
3. با وجود اینکه او کمرو بود، اما در موقعیت‌های ضروری توانست courage خود را نشان دهد.