کندن

کلمه «کندن» در زبان فارسی به معنای بیرون آوردن یا جدا کردن چیزی از جایی به کار می‌رود. این کلمه به‌صورت فعل در زمان‌های مختلف و در جملات گوناگون مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ادامه به برخی از نکات قواعدی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. صرف فعل:

   • «کندن» به عنوان یک فعل غیرحرکتی، در زمان‌های مختلف صرف می‌شود:
     • گذشته: کندید
     • حال: می‌کند
     • آینده: خواهد کند

2. هم‌خانواده‌ها:

   • این کلمه از ریشه "کند" است و برخی دیگر از واژه‌های هم‌خانواده آن شامل «کَند»، «کندن» و «کَنده» می‌باشد.

3. استفاده‌های مختلف:

   • در جملات می‌توان آن را به شکل‌های مختلف به کار برد:
     • «او زمین را می‌کَند.»
     • «من باید علف‌ها را بکَند.»
     • «نوجوانان در حال کندن ریشه درختان بودند.»

4. نحو و ساختار جملات:

   • به طور کلی، «کندن» می‌تواند به‌عنوان فعل اصلی یا فعل مضارع در جملات مختلف به کار رود. توجه به تركيب و ساختار جملات اهمیت دارد.

5. استفاده از حروف اضافه:

   • در برخی موارد، برای بیان بیشتر، ممکن است بخواهید این کلمه را با حروف اضافه ترکیب کنید:
     • «کندن از زمین»، «کندن به بیرون» و ...

6. جملات پرسشی و منفی:

   • «آیا او زمین را می‌کَند؟»
   • «او زمین را نمی‌کَند.»
7. قیدها:
   • می‌توان قیدهای مختلفی به جمله اضافه کرد:
     • «او به آرامی زمین را می‌کَند.»
     • «او به سرعت علف‌ها را می‌کَند.»

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «کندن» به‌طور صحیح و مؤثر در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. او تصمیم گرفت که باغچه را با دقت کند و گیاهان خشک را از ریشه بکند.
2. هنگام کاوش در جنگل، متوجه شدیم که برخی از درختان به خاطر طوفان اخیر کنده شدند.
3. بچه‌ها با اشتیاق مشغول کندن خاک برای کاشتن گل‌های جدید بودند.