کوری

کلمه "کوری" در زبان فارسی دارای معانی مختلفی است و در نوشتار و نگارش نیز اوضاع ویژه‌ای دارد. در زیر به برخی از نکات نگارشی و قواعدی که مرتبط با این کلمه هستند، اشاره می‌کنم:

1. معنی کلمه: "کوری" به معنای عدم بینایی است و در بعضی از موارد ممکن است به عنوان صفت یا اسم به کار برود.

2. مفرد و جمع:

   • "کوری" به عنوان اسم مفرد به کار می‌رود.
   • برای جمع، می‌توان از "کورها" یا "کوری‌ها" استفاده کرد.

3. نقطه‌گذاری:

   • اگر "کوری" در جملات استفاده می‌شود، طبق قواعد نقطه‌گذاری باید به‌درستی از کاما و نقطه و سایر نشانه‌ها استفاده شود. برای مثال: "او از کوری رنج می‌برد."

4. استفاده در جملات:

   • در جملات توصیفی به‌عنوان صفت: "او انسانی با کوری عمیق است."
   • در جملات رسمی‌تر می‌توان از فرم‌های مؤدبانه‌تر استفاده کرد: "فردی که با کوری مواجه است، نیاز به حمایت دارد."

5. هجی کلمات:

   • باید به املای صحیح کلمه "کوری" توجه کرد و از املای نادرست آن پرهیز کرد.
6. قید و صفات:
   • در صورت افزودن قید و صفات دیگر، مانند "کوری مادرزادی" یا "هیچ‌گونه کوری" باید دقت شود که معنی به‌درستی منتقل شود.

این نکات می‌توانند در نوشتار و نگارش کلمه "کوری" به شما کمک کنند.

1. کوری می‌تواند به عنوان یک بیماری چشمی، تأثیرات منفی زیادی بر روی کیفیت زندگی افراد داشته باشد.
2. برخی از هنرمندان با استفاده از رنگ‌ها و نورها، تجربیات خود از کوری را به تصویر می‌کشند.
3. در جامعه‌ای که به اهمیت آموزش توجه دارد، باید به نیازهای افراد دارای کوری نیز اهمیت ویژه‌ای داده شود.