گریان

کلمه «گریان» در زبان فارسی به معنای «شخصی که می‌گرید» یا «گریه‌کننده» است. این کلمه از ریشه «گریه» مشتق شده و به صورت اسم فاعل به کار می‌رود. در ادامه به برخی از قواعد نگارشی و موارد استفاده این کلمه پرداخته می‌شود:

1. شکل صحیح نوشتار: کلمه «گریان» به شکل صحیح نوشته می‌شود و نیازی به ویرگول یا جدا کردن جزئی از آن نیست.

2. استفاده در جمله: «او گریان در گوشه اتاق نشسته بود.» (در این جمله، «گریان» به عنوان صفت فاعلی به کار رفته است.)

3. نحوه تلفظ: این کلمه معمولاً به صورت /ɡeˈriːɒn/ تلفظ می‌شود.

4. قیدهای مرتبط: می‌توان از قیدهای وابسته برای توصیف بیشتر استفاده کرد، مانند "گریان و پریشان" یا "گریان و بی‌تاب".

5. هم‌خانواده‌ها و افعال مرتبط: از دیگر واژه‌های مرتبط می‌توان به «گریه» (به‌عنوان فعل) و «گریه‌کن» (به‌عنوان اسم) اشاره کرد.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه «گریان» به درستی و به‌طور مؤثر استفاده کنید.

1. کودک گریان در پارک به دنبال مادرش می‌گشت و صدایش به گوش همه می‌رسید.
2. درختان در فصل پاییز به حالت گریان به نظر می‌رسیدند، زیرا برگ‌های زرد و سرخ‌شان روی زمین افتاده بود.
3. صدای گریان باران در شب، آرامش خاصی به من القا می‌کرد و مرا به خواب می‌برد.