کلمه «لطیفه‌گو» در زبان فارسی به معنای کسی است که لطیفه و شوخی تعریف می‌کند. در استفاده از این کلمه، برخی نکات نگارشی و دستوری وجود دارد:

1. نویسه‌برداری:

   • «لطیفه‌گو» با یک خط فاصله (ـ) بین «لطیفه» و «گو» نوشته می‌شود. این خط فاصله نشان‌دهنده این است که «گو» به عنوان پسوند فعلی به کلمه «لطیفه» اضافه شده و در این حالت به معنای فردی است که لطیفه می‌گوید.

2. جمع‌سازی:

   • برای جمع بستن این کلمه می‌توانیم از «لطیفه‌گوها» استفاده کنیم که «ها» به عنوان علامت جمع است.

3. نوع نگارش:

   • در متن‌های رسمی، بهتر است از کلمات ساده و رایج استفاده شود و از کلمه «لطیفه‌گو» در متون غیررسمی و مکالمات روزمره بیشتر استفاده کرد.

4. ساختار جملات:

   • هنگام استفاده از این کلمه در جملات، باید به ساختار جمله دقت کنیم. به عنوان مثال:
     • او یک لطیفه‌گو است و همیشه ما را می‌خنداند.
     • لطیفه‌گوهای ماهر می‌توانند هر جمعی را شاداب کنند.
5. توجه به معنای کلمه:
   • این کلمه به طور کلی بار مثبت دارد و به شخصی اشاره می‌کند که توانایی ایجاد شادی و خنده در میان دیگران را دارد.

با رعایت این نکات، می‌توانید در نوشته‌های خود به درستی از کلمه «لطیفه‌گو» استفاده کنید.