کلمه "مانوس" به معنای آشنا، صمیمی و نزدیک به کار می‌رود و در متن‌های ادبی و غیرادبی استفاده می‌شود. در زیر به برخی از قواعد مرتبط با این کلمه و نگارش آن اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح: کلمه "مانوس" باید به همین شکل و بدون تغییر نوشته شود.

2. کاربرد: "مانوس" معمولاً در جملاتی استفاده می‌شود که به روابط عاطفی و نزدیک اشاره دارند. به عنوان مثال: "او با این کتاب مانوس است."

3. پیشوند و پسوند: این کلمه می‌تواند با برخی از پیشوندها و پسوندها ترکیب شود. به عنوان مثال:

   • "مانوس‌وار" (به معنای به‌صورت مانوس یا آشنا)
   • "مانوس‌سازی" (فرآیند آشنا و نزدیک کردن)

4. جنس و شمار: "مانوس" یک اسم غیر قابل شمارش است و به طور معمول به صورت مفرد استفاده می‌شود. در جملات جمع به کار نمی‌رود.

5. توجه به تنوع زبانی: در برخی لهجه‌ها و گویش‌ها، ممکن است نحوه تلفظ یا معنا متفاوت باشد، اما در فارسی معیار "مانوس" به همین شکل مورد استفاده قرار می‌گیرد.

6. استفاده در متون ادبی: این کلمه در شعر و ادبیات فارسی به دلیل بار عاطفی و زیبایی که دارد، بسیار مورد توجه شاعران و نویسندگان قرار می‌گیرد.

به طور کلی، "مانوس" یک کلمه با بار معنایی مثبت و زیبا است که در متون مختلف می‌تواند حس نزدیکی و آشنایی را منتقل کند.