کلمه "محروم" در زبان فارسی به معنای "بی‌بهره" یا "محروم از چیزی" است. در زیر به چند نکته درباره‌ی این کلمه و نحوه‌ی استفاده‌ی آن اشاره می‌شود:

1. تعریف و معانی

• محروم (اسم): به معنای کسی که از چیزی برخوردار نیست.
• محروم (صفت): به معنای بی‌بهره یا deprived.

2. صرف و نحو

• صرف: این کلمه به عنوان صفت و اسم قابل استفاده است و تغییر شکل نمی‌دهد (غیرقابل صیغه).
• جمع: جمع آن "محرومان" است.

3. جمله‌سازی

• می‌توان این کلمه را در جملات به صورت‌های زیر استفاده کرد:
  • به عنوان صفت: "او یک فرد محروم است."
  • به عنوان اسم: "محرومان جامعه نیازمند توجه ویژه هستند."

4. نگارش صحیح

• در نوشتار فارسی، باید به فاصله‌گذاری و استفاده‌ی صحیح از علامت‌های نگارشی توجه کرد.
• به عنوان مثال: "محروم" باید بدون هیچ‌گونه نوشتار اضافی و با دقت نوشته شود.

5. نکات نگارشی

• از واژه‌ی "محروم" می‌توان در متون رسمی و غیررسمی استفاده کرد، ولی دقت کنید که در متون علمی و آکادمیک، باید از آن در معنای دقیق و مناسب استفاده کرد.
• استفاده از قیدهایی مانند "به شدت"، "نسبتاً" و ... در جملات می‌تواند مفهوم را بهتر منتقل کند:
  • "این فرد به شدت محروم است."

6. هم‌معنی‌ها و متضادها

• هم‌معنی‌ها: بی‌بهره، بی‌نصیب، غافل، دور از
• متضادها: بهره‌مند، مستحق، شامل

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه "محروم" به درستی و به صورت مؤثر در نگارش فارسی استفاده کرد.

1. بسیاری از کودکان در مناطق محروم از دسترسی به آموزش مناسب برخوردار نیستند.
2. وضعیت اقتصادی خانواده باعث شد او از فرصت‌های شغلی محروم بماند.
3. در دوران جنگ، مردم برخی از مناطق به دلیل شرایط بحرانی، از منابع ضروری محروم شدند.