محنت پذیر

کلمه "محنت‌پذیر" مرکب از دو بخش "محنت" و "پذیر" است. در زیر به برخی از نکات و قواعد نگارشی و نحوی مربوط به این کلمه پرداخته می‌شود:

1. جداسازی و ترکیب:

   • "محنت" به معنای سختی و رنج است و "پذیر" به معنای قبول کردن یا پذیرش است. این کلمه به معنای کسی است که سختی‌ها و رنج‌ها را می‌پذیرد.

2. نوشتن با خط صحیح:

   • باید این کلمه با نیم‌فاصله نوشته شود: "محنت‌پذیر" (بدون فاصله بین دو قسمت).

3. قواعد صرف و نحو:

   • "محنت‌پذیر" به عنوان یک صفت در جملات استفاده می‌شود و معمولاً به توصیف یک اسم می‌پردازد. به عنوان مثال: "او فردی محنت‌پذیر است."

4. کاربرد در جملات:

   • این کلمه معمولاً برای توصیف انسان‌هایی بکار می‌رود که با مشکلات و دردسرها به نوعی کنار آمده و آنها را می‌پذیرند.
5. توجه به فضای نوشتاری:
   • در متون رسمی و ادبی، استفاده از کلمات ترکیبی و وصفی مانند "محنت‌پذیر" می‌تواند آثاری زیبا و عمیق ایجاد کند.

در نهایت، از نظر معنایی، "محنت‌پذیر" دارای بار معنایی سنگینی است و در موقعیت‌های خاصی مورد استفاده قرار می‌گیرد.