مطیع

کلمه "مطیع" در زبان فارسی به معنای "اتباع کننده" یا "فرمان‌بردار" است. این کلمه به لحاظ نگارشی و دستوری دارای قواعد خاصی است که در زیر به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنم:

1. نگارش:

   • "مطیع" به‌صورت کامل و بدون هیچ‌گونه تغییر نوشتاری باید نوشته شود.

2. نوع کلمه:

   • "مطیع" یک اسم و همچنین صفت است و می‌تواند به عنوان صفت در جملات توصیفی به کار رود.

3. صرف و نحو:

   • این کلمه معمولاً به عنوان صفت مفعولی به کار می‌رود و می‌تواند با دلیل و توضیحاتی همراه باشد.
   • مثال: "او یک فرد مطیع است."

4. نکات نگارشی:

   • در جملات رسمی یا نوشتاری، توجه به لحن و نوع جمله در به کارگیری "مطیع" ضروری است. مثلاً در جملات توصیفی بهتر است به‌طور واضح بیان شود که چه کسی یا چه چیزی مطیع است.
5. استفاده در جملات:
   • "او مطیع دستورات والدینش است."
   • "افراد مطیع غالباً به سرعت مورد اعتماد قرار می‌گیرند."

استفاده صحیح از کلمه "مطیع" در جملات و موقعیت‌های مناسب می‌تواند به انتقال مفاهیم به‌طور شفاف کمک کند.

1. او همیشه در برابر والدینش مطیع بود و به نظرات آن‌ها احترام می‌گذاشت.
2. حیوانات به طبیعت مطیع هستند و به طور غریزی رفتارهای خود را با شرایط محیطی تطبیق می‌دهند.
3. برای موفقیت در یک گروه، لازم است که اعضا با یکدیگر مطیع و همکار باشند.