کلمه "معدود" در زبان فارسی به معنای "محدود" یا "کم‌شمار" است و معمولاً در موقعیت‌هایی به کار می‌رود که به تعداد کمی از یک چیز اشاره دارد. در زیر برخی از نکات مرتبط با استفاده و نگارش این کلمه آورده شده است:

۱. استفاده در جملات

• "معدود" معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند قبل از اسم بیاید:
  • "افراد معدود"
  • "موارد معدود"

۲. تطابق با اسم

• صفت "معدود" باید با اسم خودش از نظر جنس و تعداد تطابق داشته باشد:
  • "کالاهای معدود" (جمع)
  • "کالاهای معدود" به "کالا معدود" (مفرد)

۳. نقطه‌گذاری

• همانند سایر کلمات، "معدود" در جملات باید با نقطه‌گذاری مناسب از سایر اجزای جمله جدا شود.

۴. هم‌نشینی با کلمات دیگر

• "معدود" می‌تواند با حروف اضافه یا سایر صفات ترکیب شود:
  • "تنها معدود موارد"
  • "در موارد معدود"

۵. به کار بردن در متن

• دقت کنید که در متون علمی، ادبی یا رسمی از "معدود" به درستی استفاده کنید تا دقت و وضوح مطلب حفظ شود.

۶. غلط‌نامه‌ها

• توجه داشته باشید که "معدود" با "محدود" متفاوت است. "محدود" به معنای "دارای محدودیت" است و نمی‌تواند به جای "معدود" استفاده شود.

اگر سوال خاصی در مورد نحوه استفاده از این کلمه یا موارد دیگر دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!

1. در این کتاب معدود داستان‌هایی وجود دارد که واقعاً توجه خواننده را جلب می‌کند.
2. تعداد معدود افرادی که به این رویداد ویژه دعوت شده بودند، باعث خاص‌تر شدن آن شد.
3. او معدود دوستانی دارد که می‌تواند به آن‌ها اعتماد کند و با آن‌ها رازهایش را در میان بگذارد.