کلمه "منفور" در زبان فارسی به معنی "نفرین شده"، "تنفرآور" یا "مورد نفرت" است. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نقش کلمه: "منفور" به عنوان یک صفت به کار می‌رود و می‌تواند پیش از اسم بیاید. به عنوان مثال: "چهره منفور" یا "عمل منفور".

2. ترکیب با دیگر کلمات: "منفور" می‌تواند با پسوندها و پیشوندهای مختلف ترکیب شود. مثلاً: "منفورالطبع" (به معنای ذاتاً منفور).

3. نکات نگارشی:

   • در نوشتار، مانند سایر کلمات، باید از حروف خط فارسی استفاده کرد و به رسم الخط صحیح توجه داشت.
   • در جمله‌های رسمی یا ادبی، بهتر است به جای استفاده از آن به تنهایی، توصیف بیشتری از شرایط یا موضوعات مرتبط با آن ارائه شود.
4. استفاده در جملات: "منفور" می‌تواند به عنوان وصف برای اشخاص، رفتارها، یا نظرات به کار رود. به عنوان مثال: "این رفتار همواره منحصر به فرد و منفور بوده است."

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "منفور" به درستی و به طور مؤثر در نگارش فارسی استفاده کرد.

1. بسیاری از مردم در جامعه، رفتارهای منفور و غیرانسانی را قبول نمی‌کنند.
2. او به خاطر نظرات منفور و تبعیض‌آمیزش، انتقادات زیادی را از طرف جامعه دریافت کرد.
3. داستان‌های منفور گذشته، در خور یادآوری و عبرت‌گیری از اشتباهات تاریخ هستند.