ناپدید

کلمه "ناپدید" از یک پیشوند (نا-) و یک ریشه به‌کاررفته (پدید) تشکیل شده است. در ادامه، به بررسی برخی از قواعد مربوط به این کلمه در زبان فارسی و نگارش آن می‌پردازیم:

1. معنی و مفهوم:

   • "ناپدید" به معنای "پنهان شده" یا "غایب" است و معمولاً برای توصیف چیزی به‌کار می‌رود که به‌طور ناگهانی ناپدید شده یا قابل مشاهده نیست.

2. استفاده در جملات:

   • معمولاً از این کلمه می‌توان در جملات توصیفی یا خبری استفاده کرد. مثلاً:
     • "پروانه ناپدید شد."
     • "همه‌چیز به‌طرز عجیبی ناپدید گردید."

3. نکات نگارشی:

   • فاصله‌گذاری: "ناپدید" به‌عنوان یک کلمه واحد نوشته می‌شود و نیازی به فاصله‌گذاری بین بخش‌های آن نیست.
   • علامت‌گذاری: در صورت استفاده از این کلمه در جملات سوالی یا تعجبی، باید به قواعد علامت‌گذاری توجه کرد. مثلاً:
     • "چرا او ناپدید شده است؟"

4. جمع‌سازی:

   • برای جمع‌سازی این کلمه می‌توان به‌راحتی از "ناپدیدها" استفاده کرد.
5. مشتقات:
   • کلمه "ناپدید" می‌تواند از نظر معنایی به کلمات دیگر مانند "ناپدید شدن" (فعل) و "ناپدیدی" (اسم) مرتبط باشد.

در نهایت، "ناپدید" یکی از کلمات مشهور و پرکاربرد در زبان فارسی است که به‌طور روزمره در گفتگوها و متون مختلف به‌کار می‌رود.

1. در میانه شب، ستاره‌ها به طور ناگهانی ناپدید شدند و آسمان تاریک و خالی گردید.
2. او در میان جمعیت ناپدید شد و هیچ کس نتوانست او را پیدا کند.
3. پس از طوفان، ابرها به سرعت ناپدید شدند و آفتاب دوباره درخشان شد.