ناطقه

کلمه "ناطق" به عنوان یک اسم به معنای "گوینده" یا "سخن‌گو" به کار می‌رود و در زبان فارسی به شکل "ناطق" و "ناطقۀ" به کار می‌رود. در اینجا قواعد مربوط به این کلمه و نگارش صحیح آن را بررسی می‌کنیم:

1. نحو و صرف:

   • "ناطق" به عنوان یک اسم عام به کار می‌رود و می‌تواند به صورت مفرد و جمع استفاده شود.
   • جمع آن: ناطقان یا ناطقه‌ها.
   • در جملات: "او ناطق خوبی است." یا "ناطقه‌ها در جلسه حاضر بودند."

2. ترکیب‌های وصفی:

   • می‌توانید این کلمه را با صفت‌ها ترکیب کنید: ناطق بارع، ناطق توانا، ناطق باادب.
   • در این حالت، صفت باید قبل از اسم بیاید.

3. نقطه‌گذاری:

   • برای جملات و عبارات مرتبط با این کلمه، قواعد نوشتاری نقاط‌گذاری (مانند ویرگول و نقطه) رعایت شود.
   • مثال: "او ناطق برجسته‌ای است. او همیشه آماده است که سخنرانی کند."

4. توجه به هم‌نشینی:

   • در نوشتار علمی و ادبی، توجه به انتخاب هم‌نشینی‌های مناسب (کلمات همراه) مهم است.
   • برای مثال: ناطق معتبر، ناطق با تجربه و ...
5. حروف اضافه و جملات توصیفی:
   • می‌توانید از حروف اضافه و جملات وصفی برای توصیف بیشتر موضوع استفاده کنید: "ناطق با صدای رسا، توجه همه را جلب کرد."

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "ناطقه" به طور درست و مؤثر در نگارش خود استفاده کنید.

1. ناطقه‌ای که در جلسه امروز صحبت کرد، نکات بسیار مهمی را مطرح کرد.
2. این کتاب حاوی نظرات ناطقه‌های مختلف درباره‌ی موضوعات اجتماعی است.
3. ناطقه‌ی جوان با صدای شیرین خود همه‌ی حاضران را تحت تأثیر قرار داد.