نامه نگار

کلمه "نامه‌نگار" از دو قسمت "نامه" و "نگار" تشکیل شده است. در قواعد فارسی و نگارشی، نکات زیر را می‌توان درباره این کلمه در نظر گرفت:

1. ترکیب کلمات: "نامه" به معنای متن نوشته شده است که معمولاً شامل پیام یا اطلاعاتی برای فرد دیگر است. "نگار" به معنای نویسنده یا کسی است که چیزی می‌نویسد. بنابراین "نامه‌نگار" به معنای نویسنده نامه می‌باشد.

2. نحوه جداسازی: در نگارش "نامه‌نگار"، باید توجه داشت که بین "نامه" و "نگار" خط تیره وجود دارد. این خط تیره نشان‌دهنده‌ی ترکیب دو واژه است و در نگارش رسمی باید رعایت شود.

3. واژه‌های مرتبط: برای "نامه‌نگار"، واژه‌های دیگری مانند "نویسنده"، "مکاتبه‌کننده" و "نامه‌نگاری" نیز وجود دارند که ممکن است در متن‌های مختلف به کار روند.

4. مفاهیم معنایی: کلمه "نامه‌نگار" می‌تواند به اشخاصی اشاره کند که در نوشتن نامه‌ها به صورت تخصصی فعالیت می‌کنند، مانند خبرنگاران یا افرادی که در زمینه‌های ادبی و اجتماعی نامه می‌نویسند.

5. استفاده در جملات: در نگارش جملات، "نامه‌نگار" می‌تواند به عنوان اسم فاعل مورد استفاده قرار گیرد. مثلاً: "نامه‌نگار با دقت و حوصله نامه‌ها را می‌نوشت."

این نکات به شما کمک می‌کند تا از کلمه "نامه‌نگار" به درستی و با رعایت قواعد نگارشی استفاده کنید.