بستانکار، بستانکار

کلمه "بستانکار" به معنای شخص یا نهادی است که طلبکار یا دینی از دیگران دارد. در نوشتار فارسی و نگارشی، برخی نکات مهم دربارهٔ این کلمه و نحوه استفاده از آن وجود دارد:

1. اوزان و ترکیب‌ها: بستانکار از دو بخش "بستان" و "کار" تشکیل شده است. "بستان" به معنای گرفتن یا طلب کردن و "کار" به معنای شخص یا نهاد است.

2. نوشتار درست: این کلمه به صورت "بستانکار" نوشته می‌شود و نباید آن را به صورت‌های دیگر مانند "بستان کار" جداسازی کرد.

3. جمع‌سازی: جمع این کلمه "بستانکاران" است که برای اشاره به چند بستانکار به کار می‌رود.

4. نحوه استفاده: این کلمه معمولاً در متون مالی، حسابداری، و حقوقی به کار می‌رود. به عنوان مثال: "شرکت دارای چندین بستانکار است."

5. هم‌خانواده‌ها: واژه‌هایی مانند "بستانکار"، "بستان"، "بستانی" و "بستانکاری" از خانواده‌های این واژه‌اند.

6. نکات نگارشی: هنگام استفاده از این کلمه در جملات، توجه به سخه‌های نرمی و رسمی زبان فارسی مهم است.

با رعایت این نکات، می‌توان به نحو صحیح از واژه "بستانکار" در متون مختلف استفاده کرد.