آغوش

کلمه "آغوش" در زبان فارسی به معنای در آغوش گرفتن یا نزدیکی عاطفی و جسمی به کار می‌رود و دارای چند نکته نگارشی و قاعده‌ای خاص است. در زیر به برخی از مهم‌ترین قواعد و نکات مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتار: کلمه "آغوش" باید بدون هیچ گونه اشتباه املایی نوشته شود. به صورت "آغوش" و با "غ" و "ش" کوچک.

2. مفرد و جمع: "آغوش" یک اسم مفرد است و جمع آن "آغوش‌ها" می‌باشد. در مواردی که به جمع اشاره می‌شود، لازم است که "ها" به کلمه اضافه شود.

3. کاربردهای معنایی:

   • "آغوش" به معنای فیزیکی و عاطفی نیز به کار می‌رود، به عنوان مثال:
     • "او در آغوش مادرش احساس امنیت می‌کند."
     • "آغوش دوستانه می‌تواند آرامش‌بخش باشد."

4. قیدهای مرتبط: معمولاً در جمله‌هایی که این کلمه به کار می‌رود، از قیدهایی مانند "با محبت"، "با عشق"، و "به گرمی" استفاده می‌شود که نوعی احساس را به مفهوم اضافه می‌کند.

5. استفاده در ادبیات: "آغوش" به عنوان واژه‌ای شاعرانه در اشعار و متون ادبی نیز به کار می‌رود و می‌تواند به عنوان نمادی از عشق و محبت بیان شود.

این نکات به شما کمک می‌کند تا از کلمه "آغوش" به درستی و به شکل مناسب استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "آغوش" در جمله آورده شده است:

1. وقتی او را دیدم، با شوق به آغوشش رفتم و او را در آغوش گرفتم.
2. بچه کوچک به آغوش مادرش رفت و آرامش پیدا کرد.
3. او احساس می‌کرد که در آغوش طبیعت، تمام استرس‌هایش فراموش شده است.
4. آغوش دوستانه او، حال و هوای دلپذیری به مهمانی بخشید.
5. آغوش گرم پدر، همیشه برای من امنیت و آرامش به ارمغان می‌آورد.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!