بیحوصله

کلمه «بی‌حوصله» یک واژه مرکب در زبان فارسی است که از دو بخش «بی» و «حوصله» تشکیل شده است. در ادامه به بررسی قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. نوشتار:

   • کلمه «بی‌حوصله» باید با خط فاصله (تچ) نوشته شود. «بی» به عنوان پیشوند و «حوصله» به عنوان ریشه. بنابراین شکل صحیح آن «بی‌حوصله» است.

2. تلفظ:

   • این کلمه در تلفظ به صورت «بی-حوصله» بیان می‌شود، به طوری که «بی» به طور جدا از «حوصله» تلفظ می‌شود.

3. معنی:

   • «بی‌حوصله» به معنای نداشتن حوصله، بی‌تابی و بی‌احتمالی برای انجام کاری است. فردی که بی‌حوصله است، معمولاً سریع خسته شده و علاقه به ادامه فعالیت را ندارد.

4. استفاده در جملات:

   • این کلمه معمولاً به عنوان صفت استفاده می‌شود. به عنوان مثال:
     • «او در جلسه بی‌حوصله بود و به صحبت‌ها توجه نمی‌کرد.»
5. نکات نگارشی:
   • در نگارش رسمی، باید از استفاده غیررسمی یا محاوره‌ای این کلمه پرهیز کرد. به عنوان مثال، به جای «حوصله‌ام سر رفته» بهتر است از «بی‌حوصله‌ام» استفاده کنیم.

با توجه به این نکات، می‌توان در نوشتار و گفتار صحیح‌تری از کلمه «بی‌حوصله» استفاده کرد.