بیگانه

کلمه "بیگانه" در زبان فارسی به معنای فرد یا چیز غریبه یا نا آشنا است. در نگارش و استفاده از این کلمه، باید به چند نکته توجه کرد:

1. نوشتار صحیح: "بیگانه" به صورت درست با "ی" ندایی نوشته می‌شود و شکل‌های دیگر مانند "بیگان" غلط است.

2. جنس کلمه: "بیگانه" می‌تواند به عنوان اسم مذکر یا مؤنث استفاده شود. به عنوان مثال، می‌توان گفت "او یک بیگانه است" یا "او یک بیگانه‌ای است".

3. معنی و سیاق: هنگام استفاده از این کلمه، باید دقت کرد که در چه سیاقی به کار می‌رود؛ به عنوان مثال، ممکن است به شخص خارجی، ایده‌های نو، یا وسایل و کالاهای وارداتی اطلاق شود.

4. ترکیبات: "بیگانه" می‌تواند در ترکیبات مختلفی مانند "بیگانه‌پروری" یا "بیگانه‌زدگی" استفاده شود. در این حالت، توجه به ترکیب و معنای خاص آن ضروری است.

5. نکات نگارشی: در نگارش متون، باید دقت کنید که "بیگانه" در جملات به درستی و در محل مناسب خود استفاده شود. همچنین رعایت علائم نگارشی پس از این کلمه (از جمله ویرگول و نقطه) ضروری است.

6. صرف و نحو: "بیگانه" به‌راحتی می‌تواند در جملات مختلف صرف و نحو شود. برای مثال:
   • او بیگانه‌ای در این شهر است.
   • بیگانگی این فرد برای من جالب است.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "بیگانه" به درستی و به شیوه‌ای مؤثر در نگارش‌های فارسی استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بیگانه" در جملات آمده است:

1. او احساس کرد که در جمع دوستانش مانند یک بیگانه است.
2. بیگانه‌ها معمولاً به عنوان تهدیدی برای فرهنگ محلی شناخته می‌شوند.
3. داستان این فیلم درباره‌ی یک بیگانه است که به زمین آمده و تلاش می‌کند تا هویت خود را پیدا کند.
4. به نظر می‌رسید که او با رفتارهایش، به بیگانه‌ای در میان خانواده تبدیل شده است.
5. برخی از مردم به بیگانه‌ها به چشم ترس و برخی دیگر به چشم کنجکاوی نگاه می‌کنند.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!