پررویی

کلمه "پررویی" به معنای داشتن روی پر و جسارت در رفتار یا گفتار است. برای نگارش صحیح و استفاده از این کلمه، چند نکته وجود دارد:

1. نحوه نوشتن: کلمه "پررویی" به صورت صحیح به این شکل نوشته می‌شود و در نوشتار به هیچ وجه نباید به صورت جدا (پر و رویی) یا با املای دیگر نوشته شود.

2. نکات نگارشی: در متون رسمی و ادبی، استفاده از "پررویی" ممکن است بسته به موقعیت و شخصیت مورد نظر، مثبت یا منفی تلقی شود. بنابراین، دقت کنید که کلمه را در контِکست مناسب به کار ببرید.

3. ترکیب با دیگر واژه‌ها: "پررویی" می‌تواند با صفت‌ها و قیدهای دیگر ترکیب شود، مانند "پررویی بی‌پروایانه" یا "پررویی دلسوزانه"، که بار معنایی آن را تغییر می‌دهد.

4. گروه واژگان مرتبط: واژه‌های مرتبط با "پررویی" شامل "پررو" (به عنوان صفت) و "پررو بودن" می‌باشد.

5. نحوه تلفظ: این کلمه به صورت "پر-رویی" تلفظ می‌شود، و بر روی هجاهای آن تأکید متناسبی وجود دارد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "پررویی" در جملات و متون خود استفاده کنید.

1. پررویی او در ارائه نظراتش همیشه جلب توجه می‌کند و موجب بحث‌های داغ می‌شود.
2. هیچ وقت پررویی را در جمع‌های رسمی توصیه نمی‌کنم، زیرا ممکن است تأثیر منفی بگذارد.
3. پررویی گاهی اوقات می‌تواند به عنوان نشانه‌ای از اعتماد به نفس تفسیر شود، اما باید مراقب مرزهای آن باشیم.