"تبارشناسی" ترکیبی است از دو کلمه "تبار" و "شناسی". این کلمه به معنای شناخت و بررسی تبار یا نسل‌شناسی است. در مورد نوشتن و استفاده از این کلمه، رعایت چند نکته نگارشی و قواعدی الزامی است:

1. نوشتار صحیح: "تبارشناسی" باید به همین شکل و با همین هجاء نوشته شود و از نوشتارهای دیگر مانند "تبارشناسی" با فاصله یا خط تیره خودداری شود.

2. استفاده در جمله: زمانی که از "تبارشناسی" در جملات استفاده می‌کنید، باید به بافت معنایی جمله توجه کنید. مثلاً: "تبارشناسی به ما کمک می‌کند تا ریشه‌های فرهنگی و تاریخی خود را بهتر بشناسیم."

3. نکات نحو و دستور زبان: این کلمه معمولاً به عنوان اسم مفعول یا اسم کاربردی به کار می‌رود و می‌توان از آن به عنوان جزء اصلی یا جزء توصیفی در جملات بهره برد.

4. نقطه‌گذاری: در استفاده از "تبارشناسی"، همانند سایر واژه‌ها، باید به اصول نقطه‌گذاری توجه کنید. اگر در انتهای جمله باشد، لازم است که با نقطه، ویرگول یا سایر نشانه‌های نگارشی درست پایان یابد.

5. استفاده از حروف بزرگ و کوچک: به عنوان یک کلمه خاص، "تبارشناسی" باید با حرف کوچک نوشته شود مگر اینکه در ابتدای جمله باشد.

با رعایت این اصول می‌توانید از کلمه "تبارشناسی" به صورت صحیح و مؤثر در نگارش فارسی استفاده کنید.