ابلهی

کلمه "ابلهی" از ریشه "ابله" به معنای نادان یا بی‌خود است. در نگارش و استفاده از این کلمه، برخی نکات و قواعد را باید در نظر داشت:

1. معنا و مفهوم: "ابلهی" به معنی حالت یا ویژگی ابله است و معمولاً به افرادی اطلاق می‌شود که رفتارهای نادانانه یا بی‌معنا نشان می‌دهند.

2. تلفظ: این کلمه به صورت [æblehi] خوانده می‌شود. توجه به تلفظ صحیح در نگارش و مکالمه مهم است.

3. نحوه نوشتار: این کلمه به طور صحیح باید به همین شکل نوشته شود. استفاده از علامات نگارشی مناسب نیز می‌تواند به وضوح جمله کمک کند.

4. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً در جملات توصیفی یا انتقادی به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • "رفتارهای ابلهی او همه را عصبانی می‌کرد."
   • "این ابلهی که از خود نشان داد، جای تاسف دارد."

5. هم‌نشینی با کلمات دیگر: معمولاً می‌توان "ابلهی" را با دیگر واژه‌ها ترکیب کرد تا معانی متفاوتی ایجاد کند. مثلاً "ابلهی عجیبی" یا "ابلهی واضحی".

6. نکات نگارشی: هنگام استفاده از این کلمه، نکات نگارشی را رعایت کنید؛ مانند استفاده صحیح از ویرگول، نقطه و سایر علائم در نوشته‌ی خود.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "ابلهی" به درستی و به شکل مطلوب در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "ابلهی" در جملات مختلف آورده‌ام:

1. تصمیم او برای سرمایه‌گذاری در آن پروژه بدون تحقیق، واقعاً ابلهی بود.
2. او به خاطر ابلهی‌هایش دیگر به حرف‌هایش اعتماد نمی‌کنم.
3. ابلهی در انتخاب دوستان آسیب‌های زیادی به او زده بود.
4. در لحظه‌ای از ابلهی، بسیاری از فرصت‌های خوب را از دست داد.
5. نباید به خاطر ابلهی‌های کوچک، جدیت موضوع را نادیده گرفت.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!