تبرئه کردن

کلمه "تبرئه کردن" به معنای پاک کردن یا بی‌گناه اعلام کردن شخصی از اتهام یا سوء‌ظن است. در مورد قواعد فارسی و نگارشی این کلمه، نکات زیر قابل توجه است:

1. ساختار کلمه:

   • "تبرئه" مصدر یا اسم مصدر است که از ریشه "برائت" به معنی پاکی و بی‌گناهی مشتق شده است.
   • "کردن" فعل قاعده‌ای است که به مصدر قبل اضافه می‌شود تا عمل را بیان کند.

2. نحوه استفاده:

   • این کلمه معمولاً با فعل‌های جمله همراه است، مثلاً: "او را تبرئه کرد."
   • علاوه بر فعل، ممکن است با واژه‌های اضافی دیگر نیز همراه شود: "قاضی او را از اتهام قتل تبرئه کرد."

3. نکات نگارشی:

   • در نوشتار رسمی، بهتر است از کلمات یا عبارات غیررسمی پرهیز شود.
   • اگر کلمه به عنوان اسم یا صفت به کار رود، باید دقت شود که با قواعد جملات و نوع فاعل و مفعول همخوانی داشته باشد.
   • در مواردی که "تبرئه کردن" به عنوان فعل به کار می‌رود، حتماً فاعل و مفعول واضح باشد.
4. مثال‌های کاربردی:
   • "وکیل از موکلش دفاع کرد و او را تبرئه کرد."
   • "پس از بررسی شواهد، دادگاه او را تبرئه کرد."

با مراعات موارد فوق می‌توان از واژه "تبرئه کردن" به درستی در نوشتار و گفتار استفاده کرد.