تنگچشم

کلمه "تنگ‌چشم" یک واژه مرکب در زبان فارسی است که به معنای فردی است که دارای دیدگاه یا نگرش محدود و مختصر است، به‌ویژه در زمینه قضاوت یا احساسات نسبت به دیگران.

قوانین نوشتاری و نگارشی برای "تنگ‌چشم":

1. جداسازی با خط تیره: باید توجه داشت که این کلمه به صورت جدا نوشته نمی‌شود و بین دو جزء آن یعنی "تنگ" و "چشم" یک خط تیره قرار می‌گیرد. (تنگ‌چشم)

2. ضدهای قابل استفاده: واژه‌های مرتبط و متضاد با آن، مانند "گستاخ" یا "دورنگر" می‌توانند در متن‌هایی که این واژه استفاده می‌شود، به کار روند.

3. استفاده در جملات: در جملات باید دقت شود که این واژه به درستی در ساختار جمله قرار گیرد، مثلاً:

   • او شخصی تنگ‌چشم است که به مشکلات دیگران اهمیتی نمی‌دهد.

4. نکته‌های معنایی: این کلمه ریشه‌ای منفی دارد و معمولاً برای توصیف افراد با ویژگی‌های منفی به‌کار می‌رود.

5. حالت‌های صرفی: همانند دیگر صفت‌ها، این کلمه می‌تواند با تغییر در ساختار جمله، به عنوان صفت (تنگ‌چشم) یا به صورت قید (تنگ‌چشمی) به کار رود.

به‌طور کلی، "تنگ‌چشم" یک واژه مهم در توصیف ویژگی‌های شخصیتی و فرهنگی در زبان فارسی است و استفاده صحیح از آن می‌تواند به وضوح بیان مفهوم کمک کند.