تنگدستی، تنگدستی

کلمه "تنگدستی" در زبان فارسی به معنای فقر، تنگ‌دستی و اوضاع اقتصادی نامناسب به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه اشاره شده است:

1. نوشتار و املاء:

   • کلمه "تنگدستی" به صورت درست نوشته می‌شود و از دو جزء "تنگ" (به معنای کمبود) و "دستی" (به معنای دست) تشکیل شده است.

2. جنس کلمه:

   • "تنگدستی" اسم است و به عنوان یک اسم جمعی می‌تواند به اوضاع اقتصادی یک گروه یا جامعه اشاره داشته باشد.

3. وزن و ساختار:

   • این کلمه وزن «تنگ + دَستی» دارد و می‌توان آن را به عنوان اسم مرکب در نظر گرفت.

4. استفاده در جملات:

   • "تنگدستی باعث ایجاد مشکلات بسیاری در جامعه می‌شود."
   • "او به دلیل تنگدستی نتوانست به تحصیلات خود ادامه دهد."

5. مترادف‌ها:

   • مترادف‌هایی مانند "فقر"، "کم‌پولی" و "عدم رفاه" نیز می‌توانند به عنوان معادل‌های این کلمه در متن به کار روند.
6. مقابله:
   • می‌توان کلمه تنگدستی را با واژه‌هایی مانند "توانگری" یا "رفاه" در متون مقایسه کرد.

استفاده صحیح از کلمات و رعایت قواعد نوشتاری می‌تواند به بهبود وضوح و تأثیرگذاری متن کمک کند.