توانایی

کلمه "توانایی" در زبان فارسی به معنای قابلیت یا قابلیت انجام کاری است. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و نکات مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتن: کلمه "توانایی" به صورت "توانایی" نوشته می‌شود و از دو بخش "توان" و "ایی" تشکیل شده است.

2. تلفظ: این کلمه به صورت [tavānāyi] تلفظ می‌شود.

3. قواعد دستوری:

   • "توانایی" به عنوان اسم استفاده می‌شود و می‌تواند فاعل یا مفعول جمله باشد.
   • مثلاً: "او دارای توانایی‌های ویژه‌ای است."

4. ترکیب‌ها: این کلمه می‌تواند در ترکیبات مختلف به کار برود؛ مثلاً:

   • "توانایی‌های فنی"
   • "توانایی در حل مسائل"

5. صفات: می‌توان قبل از این کلمه، صفات مختلفی به کار برد تا نوع خاصی از توانایی را مشخص کند.

   • مثلاً: "توانایی بالا"، "توانایی محدود"، "توانایی های چندگانه"
6. تلفیق با سایر کلمات: این کلمه می‌تواند با دیگر اسم‌ها و افعال ترکیب شود.
   • مثلاً: "تقویت توانایی"، "اندازه‌گیری توانایی"

با رعایت این نکات و قواعد، می‌توانید به درستی از کلمه "توانایی" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. توانایی یادگیری زبان‌های جدید به من کمک کرده است تا با فرهنگ‌های مختلف آشنا شوم.
2. او با توانایی‌های خاص خود توانسته است در رشته‌ی ورزشی‌اش به قله‌های موفقیت برسد.
3. گاهی اوقات، شناسایی توانایی‌های نهفته‌مان می‌تواند به ما در رسیدن به اهداف‌مان کمک کند.