کلمه «حسادت» از نظر قواعد فارسی و نگارشی تحت موارد زیر قرار می‌گیرد:

1. تعریف و معنی: حسادت به معنای احساس ناراحتی و نارضایتی از خوبی‌ها و موفقیت‌های دیگران است و معمولاً با آرزوی عدم موفقیت یا بدبختی برای آن‌ها همراه است.

2. جنس کلمه: کلمه حسادت اسم است و به معنی یک حالت روحی یا عاطفی اشاره دارد.

3. نحو و ساختمان جمله: حسادت می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول و یا مضاف‌الیه در جملات استفاده شود.

   • مثال (فاعل): حسادت می‌تواند انسان را به سمت رفتارهای ناپسند سوق دهد.
   • مثال (مفعول): او حسادت را در دل خود پنهان کرده بود.

4. صرف و نحو: حسادت به صورت جمع استفاده نمی‌شود و به عنوان یک اسم جمع کاربرد ندارد.

5. قواعد نگارشی:

   • در نوشتار رسمی، باید به دقت به معنی و بار معنایی حسادت توجه کرد و از آن در متن‌هایی که نیاز به بیان عواطف انسانی دارند به درستی استفاده کرد.
   • هنگام استفاده از این کلمه، دقت کنید که آن را در بافت مناسب به کار ببرید تا سوءتفاهم ایجاد نشود.

6. هم‌خانواده‌ها: واژه‌هایی مانند حسود (به معنای فردی که حسادت می‌ورزد) و حسادت‌ورزی (به معنای عمل حسادت کردن) از خانواده‌های معنایی این کلمه هستند.

7. نکات ادبی: حسادت در ادبیات فارسی، به عنوان یکی از موضوعات مهم عاطفی، به وفور در اشعار و نثرها مورد بحث قرار گرفته است و می‌تواند به عنوان یک مضمون ادبی عمیق در آثار مختلف وجود داشته باشد.

استفاده صحیح از کلمه «حسادت» و توجه به بار معنایی آن می‌تواند تأثیر زیادی در نگارش و بیان عواطف داشته باشد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "حسادت" در جمله آورده شده است:

1. او به موفقیت‌های دوستانش حسادت می‌ورزد و همیشه از آن‌ها بدگویی می‌کند.
2. حسادت می‌تواند روابط دوستانه را تحت تأثیر قرار دهد و باعث بروز درگیری شود.
3. احساس حسادت در برابر دیگران معمول است، اما باید سعی کنیم از آن فراتر برویم.
4. حسادت نسبت به همکاران باعث شد که او نتواند به خوبی با تیم همکاری کند.
5. او سعی کرد حسادت را کنار بگذارد و به جای آن، از موفقیت‌های دیگران الهام بگیرد.

امیدوارم این جملات مفید باشند!